گلیوبلاستوما یکی از شایعترین و تهاجمیترین انواع سرطان مغز است و درمان آن بسیار دشوار است. با این حال ممکن است خبرهای خوبی در مورد درمان آن بشنویم.
یک هیدروژل جدید که بر روی موشها آزمایش شد، توانسته آثار تومورهای گلیوبلاستوما را پاکسازی کند و از بازگشت آنها جلوگیری کرد. این هیدروژل به قدری مؤثر بود که نرخ زنده ماندن ۱۰۰ درصدی “قابل توجه” در حیوانات وجود داشت.
اگرچه نمیتوانیم مطمئن باشیم که همان درمانها به آن سطح از موفقیت در انسان دست مییابند، اما این یک رویکرد جدید بسیار امیدوارکننده است.
پاکلیتاکسل داروی شیمی درمانی در مرکز ژل است. از ژل برای ساخت رشتههایی در اندازه نانو برای قرار دادن در مغز استفاده میشود. البته این دارو قبلاً برای درمان سایر سرطانها از جمله سرطان سینه و ریه تأیید شده است.
این هیدروژل حفره سرطانی و شیارهای نازکی که در اثر برداشتن تومور به جا میماند را به طور یکنواخت میپوشاند و در طی چند هفته آنتیبادی به نام aCD47 آزاد میکند. به نظر میرسد که این درمان به قسمتهایی از محل تومور میرساند که سایر داروها ممکن است به آن نرسند.
بتی تایلر، پروفسور جراحی مغز و اعصاب از دانشگاه جان هاپکینز در بالتیمور میگوید: «ما معمولاً در مدلهای موش این بیماری ۱۰۰ درصد بقا نمیبینیم.»
فکر کردن به اینکه پتانسیل این ترکیب هیدروژل جدید برای تغییر منحنی بقا برای بیماران گلیوبلاستوما وجود دارد بسیار هیجانانگیز است.
این توانایی برای تحویل داروها و آنتیبادیها با هم – ارائه همزمان شیمی درمانی و ایمونوتراپی – بخش دیگری از چیزی است که هیدروژل را خاص میکند. ترکیب این دو چالش برانگیز است زیرا ساختارهای مولکولی متفاوتی دارند.
محققان این استراتژی را به عنوان “تحویل دارو توسط دارو” توصیف میکنند و در آزمایشها به این وسیله سیستم ایمنی حیوانات را تقویت میشود. هنگامی که تومورهای گلیوبلاستوما دوباره معرفی شدند، موشها میتوانستند بدون درمان بیشتر با آنها مبارزه کنند.
با این حال، جراحی برای برداشتن تومور اصلی هنوز مورد نیاز بود. هنگامی که ژل بدون برداشتن اولیه تومور اعمال شد، میزان بقا به ۵۰ درصد کاهش یافت.
هونگانگ کوی، مهندس شیمی و بیومولکولی از دانشگاه جان هاپکینز، میگوید: «این جراحی احتمالاً مقداری از این فشار را کاهش میدهد و زمان بیشتری را به ژل میدهد تا سیستم ایمنی را برای مبارزه با سلولهای سرطانی فعال کند».
درمان گلیوبلاستوما بسیار دشوار است – تا حدی به دلیل کمبود سلولهای T محافظ در مغز – اما ما در حال پیشرفت هستیم. دیسکهای کوچکی به نام ویفرهای گلیادل که توسط همان تیم تحقیقاتی در پشت این مطالعه جدید ساخته شدهاند، در حال حاضر پس از برداشتن تومور برای جلوگیری از بازگشت سرطان استفاده میشوند.
محققان اذعان میکنند که تبدیل اکتشافات آنها به درمانهای عملی که روی مغز انسان کار میکنند، یک «چالش» خواهد بود.
کوی میگوید: «علیرغم پیشرفتهای فناوری اخیر، نیاز مبرمی به استراتژیهای درمانی جدید وجود دارد. ما فکر میکنیم که این هیدروژل آینده خواهد بود و مکمل درمانهای فعلی سرطان مغز خواهد بود.
نظرات کاربران